Öyle kaybedişler var ki başlangıçlarda kendini gizler oysa öncelemektedir, başlangıçları. Sadece kronolojik bir süreç olarak, ardından gelir. Bazen öyle kaybedişler var ki daha başlangıçta kendini gösterir, son derece aşikârdır. İnsanlar bunu, çoğu zaman göremezlikten gelir ya da görmekten korkar; gözlerini kapar, hislerine karşı duyarsızlaşır, duyu yetilerini kaybeder bu kaybedişi bilmiyormuş gibi yapmak için. Çoğu Hayal kırıklığı bu gibi bir kaybedişten kaynaklıdır, çünkü kaybedişi görmek istemeyen insan, ya dünyayı bırakır ya da yaşamak için kendine özgü bir dünya yaratır. Gerçeklere yer yoktur, duylara yer yoktur, yalan bile hakikat olur âdete. Yalanın ötesindeki bir gezgendir; bu dünya. Hiç bir yalan sonsuza değin sürdürülemez, yıkılır dünyası da bu sebeple, sonrası hayal kırıklığı, sonrası acı ve sonrası felaket. Öyle kaybedişler vardır ki başlangıçlarda gösteririr acısını, yokluğun yıkımını başlangıçlarda yaşanılır. Öyle bir kaybediş de vardır ki her şeyden beter, insanın kendini kaybetmesi. "İnsan kendini kaybeder." Asım BARAN
